Tümünen karıştım.
Ellerim ayaklarım sığmadı hiç bir yere, aklım sığmadı, kalbim sığamadı. Gözlerimin içine bakarken, ruhunu gördüm. Çırpınışlarını gördüm, dokunmak için. Yapamadığın herşey için dökülüverdin bir yığın yükü. '' Telafisi yok, ağzımız yalan konuşurken, birbirimize nasıl baktığımıza baksana bi sen'' deyişini duyduğum an, koşarak kaçmak istedim. Bırakırmıydın? Bırakırmıyız ki biz artık? Peki kokun, daha kaç ayımı çalar?