Direnen savaşına makul,
en iç çekişinden nefesine
Korkak,
yumruk yaptığım hasret suskun.
Ellerin soğuk, kahpe.
Vurgun kederime düş.
Kadehime sokul, dilinden masumiyeti koparana kadar.
Hükümsüzce bas yüzünü...

Damarına basılmış arsızlar gibi günahkarım.
Bir o kadar küstah, kendini bilmez.
Toyluğuma hüküm sürmediğim her kılıfı geçirdim üstüme.
Adını bıraktım yarım ağız meyhanelerde.
Başıma kaktım 3 kuruşluk senli tüm umutlarımı.
İplik söküğü gibi yığıldı sevinçlerim.
Kafama üşüştü kahır...
Sen aldırmasanda, ben ağlıyorum...

Bir günah siliniyor her acıma.
Başka birine anlatmak gibi kendini,
yeniden doğup üstüne günahlar örmek gibi,
yıllarca büyüttüğün bedenini aşk denilene satmak gibi... 

Suskunluğumla bastırmaya çalıştığım isyan,
ömre bedelmiş gibi içimi boğazlayan, en ağır nefretimi süsleyen, tüm saf tabuları bana yıktıran, güçlükle ördüğüm göçebe sevaplarımı koparan, en kaide değer gururumu paramparça eden ve bile bile buna dur diyemeyen tek savaşım...

Tek gecelik bir uykuymuş aşk
dibine kadar solumak aynı kokuyu,
tüm hasretinle sökene kadar sarılmak
ve birlikte açmakmış gözleri tek bir sabaha...

Tam başucumda senli son uykum...
Her bir hücreme son çekişim kokunu
Ve son dökülüş, saçlarından bedenime.
Bu kalbine son dokunuş...
Son gelişim ve sana ilk gidişim sevgilim...
Şimdi kurtar beni, uykularımda boğuluyorum...