Düşlerimin çok dışında, oldukça hakiki.
Mümkün olduğu kadar benim, gerçek olduğu kadar senin.
Hevesimi teptirmeyen, tezatlığına hırsımı arşılayan.
Zamana uzanan, deli bir his.

Bir adam geçiyor içimden. Elleri ceplerinde, adımları güçlü ve sakin. İçime işleyen bir adam. En büyük mücevheri dudağının kenarına taktığı gülümsemesiydi benim için. Ve elinden her an düşmeye hazır son sigarası. Ona baktığım her vakit tazeleniyordum. Kusursuz bir cinayet gibiydi... 

Kaç sevişme temizleyecek bedenini?
Mahrem ellerine değecek...
Boğazına hangi koku çökecek?
Hangi aşk yapışacak ayaklarına?
Hangi şarkılar unutulup yenisi ezberlenecek?
Kaç kadın benzeyecek birbirine?
Sen?
Sen kimlere benzeyeceksin?

Yokluğun tüm sınırları zorluyordu.
Kabul gelmeyen tüm sitemleri söylettiriyor, daha da tahammülsüzleşiyordu.
Ve ben seni özlüyordum...